Apeldoorn, where I live, is a medium-sized town. So there are high rise buildings, asphalt, junctions with traffic lights or roundabouts, stony public places, open air or covered shopping streets and parkings. The agricultural past has been erased thoroughly. Or so you would think. And then you halt for a moment on the asphalt at an unimpressive cyclists’ thoroughfare and you think: what’s there to see further down… ?

Een paar van die ‘verborgen groene plekken’ laat ik in dit boekje zien. Je slaat af van de doorgaande weg, hobbelt over een smal paadje en midden in het stedelijke geweld ben je ineens in een andere wereld. Of in een andere tijd. Je ging door de poort: de eerste foto. Op de volgende foto’s, pas zichtbaar als je het papier van de pagina helemaal uitvouwt, zie je wat erachter verborgen blijft voor de haastmens.

Spaces to cherish, as a town, as a town official, all this hidden green.

photos of the booklet: Medea Huisman