Voor de expositie ‘Locked’ in Kunststation Delden nodigde Bertine Bosch kunstenaars uit een locker te vullen. Ik putte  daarvoor uit ‘Vier uiterst beschaafde heren of de magie van het strijkkwartet’.

Als kijker zie ik vier mensen het podium opkomen, vier individuen, elk met hun eigen instrument, lopend in hun eigen ritme, het hoofd gevuld met hun eigen verhalen. Dan vormen ze één figuur, een kleine kring, gevat in een krans van licht uit de toneelhemel. De zaal verstilt (als het goed is). Geluiden en bewegingen uit de gewone wereld verdwijnen. In trilling gebrachte snaren brengen een a voort, één zuivere a. De vier musici schijnen onderdeel te worden van één lichaam, met één ingehouden adem, als een jagend dier, roerloos ineengedoken voor de sprong. Dan, na een onhoorbaar teken, ontvouwt zich plotseling een wereld aan klanken, is er een veelvormig ontplooien, kantelen, vertragen, versnellen. Wordt er  één verhaal verteld dat alle andere doet verdwijnen. Dat, als het verhaal overtuigend genoeg is, het publiek in de ban houdt tot de laatste streek. Langer nog. Ook als strijkstokken, in triomf, worden geheven, houdt de magie aan. Er is een stilte, als om de muziek de ruimte te geven uit te ademen. Pas als de opgeheven armen zakken, strijkstokken losjes tussen de vingers, klinkt het applaus. De kring opent zich. Vier mensen, elk met hun eigen instrument, buigen. De magie is geweken.